11 października 2024 r. o godz. 19.00 w Teatrze Zdrojowym w Szczawnie-Zdroju wystąpi Rafał Blechacz. Podczas koncertu z cyklu „Z klasyką przez Polskę” pianista wykona utwory Beethovena i Chopina. Bilety w cenie 50/70/100 zł można dostać w Biurze Teatru Zdrojowego, w Domu Zdrojowym, Kawiarni Bohema w Parku Zdrojowym oraz na www.kupbilecik.pl.
Rafał Blechacz jest zwycięzcą XV Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina (2005). Utalentowany pianista urodził się w 1985 roku w Nakle nad Notecią. Grę na fortepianie rozpoczął w wieku pięciu lat. Uczył się w Państwowej Szkole Muzycznej im. Artura Rubinsteina w Bydgoszczy pod kierunkiem prof. Jacka Polańskiego. W 2007 roku ukończył studia pianistyczne w Akademii Muzycznej w Bydgoszczy w klasie prof. Katarzyny Popowej-Zydroń. Jeszcze jako uczeń zdobył wiele nagród i wyróżnień, miedzy innymi: I nagrodę i Grand Prix w XIII Ogólnopolskim Konkursie im. Jana Sebastiana Bacha w Gorzowie Wlkp. (1996), II nagrodę w V Międzynarodowym Konkursie Młodych Pianistów „Artur Rubinstein in memoriam” w Bydgoszczy (2002), zwycięstwo w V Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym w Hamamatsu w Japonii (2003).
Jako zdobywca Grand Prix Konkursu Chopinowskiego, zaczął koncertować w najbardziej prestiżowych salach: m.in. w Concertgebouw w Amsterdamie, Musikverein we Wiedniu, Filharmonii Berlińskiej, Alte Oper we Frankfurcie, Herkulessaal w Monachium, Sali Pleyel’a w Paryżu, Royal Festival Hall oraz Wigmore Hall w Londynie, Tonhalle w Zurichu, La Scala w Mediolanie. Jest zapraszany na najlepsze festiwale muzyczne jak: Salzburg, Verbier w Szwajcarii, La Roque-d’Anthéron (Francja), Klavier-Festival Ruhr w Niemczech oraz Gilmore Festival w USA. Koncertuje z wieloma orkiestrami symfonicznymi, współpracując z wybitnymi dyrygentami, którymi są: Charles Dutoit, Valery Gergiev, Daniel Harding, Pavo Järvi, Fabio Luisi, Kent Nagono, Andris Nelsons, Victor Pablo Perez, Trevor Pinnock, Mikhail Pletnev, Jerzy Semkow, Antoni Wit, Dawid Zinman. W 2006 roku podpisał ekskluzywny kontrakt z niemiecką wytwórnią fonograficzną Deutsche Grammophon. Jest drugim w historii, po Krystianie Zimermanie, polskim artystą związanym z tą prestiżową firmą.
Pierwsza płyta z Preludiami Fryderyka Chopina ukazała się w 2007 roku. W Polsce uzyskała status platynowej płyty już w drugim tygodniu sprzedaży. Została wyróżniona wieloma nagrodami m.in. niemiecką „Echo Klassik” i francuską „Diapason D’or”. Rok później została wydana kolejna płyta, tym razem z sonatami Haydna, Mozarta i Beethovena i została przyjęta równie znakomicie. Po sukcesie dwóch pierwszych płyt artysta uczcił Rok Chopinowski’2010 nagraniem obu Koncertów fortepianowych Chopina z towarzyszeniem, pod batutą Jerzego Semkowa, legendarnej Concertgebouw Orchestra, która przez brytyjski „Gramophone” w roku 2009 została uznana za najlepszą orkiestrę świata. Tym razem trzecia już płyta Rafała Blechacza została uhonorowana prestiżową nagrodą krytyków z Niemiec, Austrii i Szwajcarii „Preis der Deutschen Schallplattenkritik”. W Polsce uzyskała w krótkim czasie status podwójnej płyty platynowej. Kolejne nagranie – utworów Debuss’ego i Szymanowskiego, z uwagi na dobór repertuaru jak i jego wykonanie zyskało znaczny rozgłos i uznanie międzynarodowej krytyki muzycznej. W 2012 roku Deutsche Phono Akademie przyznało mu nagrodę „Echo Klassik” w kategorii „Najlepsza płyta solowa roku” ( XIX i XX w.). Ponadto nagranie to zostało wyróżnione jako Album Miesiąca przez brytyjski magazyn „Gramophone”. Otrzymało też polską nagrodę fonograficzną „Fryderyk”, jako najlepszy album z muzyką klasyczną (2013). Jesienią 2013 roku Rafał Blechacz powrócił do repertuaru chopinowskiego nagrywając jego siedem wielkich polonezów. Album ten już w dniu sprzedaży okazał się złotą płytą. Otrzymał wyróżnienie „Preis der Deutschen Schallplattenkritik”, jako najlepszy album w kategorii „Muzyka fortepianowa” (2013).
Rafał Blechacz za swoją dotychczasową działalność artystyczną w lipcu 2010 roku otrzymał nagrodę Premio Internazionale Accademia Musicale Chigiana (Siena), przyznawaną przez międzynarodowe jury krytyków muzycznych. W stycznia 2014 w Nowym Jorku został ogłoszony zdobywcą Nagrody Gilmore’2014, niezwykle wysoko cenionej w świecie pianistycznym, która jest przyznawana co cztery lata najbardziej wyróżniającemu się artyście z udzieleniem finansowego wsparcia dalszej kariery artystycznej.
24 lutego 2015 roku w Warszawie podczas koncertu w Filharmonii Narodowej został odznaczony, przyznanym przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polski, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Otium i inne wiersze rzymskie
Trzynasta książka poetycka Roberta Gawłowskiego „Otium i inne wiersze rzymskie”, przenosi nas w czasy upadku republiki rzymskiej, okres pełen dramatycznych wydarzeń, niezwykle burzliwy i ciekawy. Łacińskie „otium” oznaczało czas wolny od zajęć, wypoczynek, ale też kontemplację. Dla bohatera lirycznego tych wierszy jest ono jednak nie tyle wyborem, co dojmującym przymusem. Ów bezimienny, wyłącznie z sobie wiadomych powodów, odsuwa się od spraw publicznych i wybiera samotność, ciszę, spokój – życie „z dala od spraw”, od politycznej wrzawy i od zgiełku metropolii. Jego dylematy, osadzone w realiach Res publica Romana, okazują się wszak uniwersalne. Historyczny kostium, liczne alegorie i maski są wyłącznie zabiegiem, a może wybiegiem autora, by przekazać prawdę o współczesności, gdyż w tym antycznym zwierciadle nieustannie, dojmująco i niekiedy boleśnie odbija się nasze „tu i teraz”. Jakże porażająca jest powtarzalność pewnych sytuacji, jakie przywołuje poeta, a jakie wiąż spotykamy zaglądając choćby do codziennych serwisów informacyjnych. To tom przeznaczony nie tylko dla smakoszy starożytności czy miłośników Wiecznego Miasta, ale także dla tych pragnących jeszcze ostrzej zobaczyć otaczającą rzeczywistość, odnaleźć i zrozumieć, jak na przykład i dziś doskonale się mają archetypy pychy, arogancji i próżności.
Robert Gawłowski (ur. 1957) – absolwent wrocławskiej polonistyki, poeta, prozaik, krytyk literacki, dramaturg, scenarzysta, autor audycji i słuchowisk radiowych, w przeszłości związany z Polskim Radiem we Wrocławiu. Debiutował jako poeta w 1977. Opublikował zbiory wierszy: „Nie ukrywajmy tego szaleństwa” (1983), „Ograniczony wybór” (1984), „Marko Polo szuka nowej drogi” (1984), „Marko Polo” (1987), „Podróż chroniczna” (1997), „Georg – ostatnie chwile, ostatnie błyski” (1998), „Pył” (2020), „Dotknięcie” (2020), „Wieża wiatrów” (2021), „Życie wieczne” (2022), „Peregryn” (2022), „Boskie światło” (2024). Autor sztuki teatralnej o Edycie Stein pt. „Droga w ciemności” i zbioru opowiadań „Pan Świat” (2018). Wiersze, recenzje, szkice i eseje publikował w wielu czasopismach literackich w Polsce i za granicą. Współtwórca Międzynarodowego Forum Sztuk Akustycznych pro arte acustica MACROPHON (1991, 1994) i artystycznego Radia Copernicus (2005) – wyróżnienie honorowe światowego festiwalu sztuk multimedialnych Ars Electronica (2006). Laureat nagród: im. Stanisława Wyspiańskiego, Fundacji Kultury oraz „Feniksa”. W 2021 nominowany do Nagrody Poetyckiej im. K.I. Gałczyńskiego ORFEUSZ za tom wierszy „Pył”, a w roku 2023 za książkę „Peregryn”. Należy do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich oraz do PEN Greece w Atenach.
Kongres Kultury Wrocławia i Dolnego Śląska
– W ramach naborów do Kongresu Kultury Wrocławia i Dolnego Śląska, który odbędzie się w październiku we Wrocławiu, zgłoszono:
– 58 kandydatów do Dolnośląskiej Rady Kultury i Wrocławskiej Rady Kultury
– 110 wniosków na granty artystyczne
– 39 tematów do programu Kongresu
Od 18 września rozpoczniemy głosowanie na zgłoszone tematy debat i dyskusji. Wszystkie szczegóły dotyczące głosowania znajdują się na stronie wydarzenia: www.sztukawspolpracy.pl – podkreśla Igor Wójcik, dyrektor Ośrodka Kultury i Sztuki we Wrocławiu.
(JP)