Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu – Instytucja Kultury Samorządu Województwa Dolnośląskiego oraz Wałbrzyska Galeria Sztuki BWA zapraszją na wernisaż wystawy „She Devil” Alex Urban. Impreza rozpocznie się 10 lutego 2023 r. o godz. 18.00 w Galerii Centrum Ceramiki Unikatowej przy ul. Wysockiego 29 w Wałbrzychu na terenie Starej Kopalni.
Diabeł w większości kultur i wyznań to postać płci męskiej. Lucyfer, upadły anioł, pan zła, władca piekieł, buntownik, demon. Sieje zło, grozę, opętuje, panuje nad materią i zniewala umysły ludzkie. Powszechnie przyjęta męska supremacja w zakresie tej symboliki wyparła zupełnie wątek Lilith, pierwszej kobiety, którą Bóg stworzył na równi z Adamem: Jego z czystego pyłu, ją natomiast z brudu. Pierwsza buntowniczka, która wybrała wolność i niezależność od narzuconego jej schematu podległości mężczyźnie. Zwana matką demonów, panią smutku – istota niespotykanej urody i niezwykłego intelektu, która po ucieczce z raju poślubiła podobnego sobie Samaela, stała się symbolem mroku, plugawej seksualności, demonicą, złą siłą, diablicą.
Gdy próbujemy przywołać współczesne przykłady kobiet zła piastujących wyższej rangi diabelskie funkcje, na myśl przychodzi bezkompromisowa postać Diamandy Galás, awangardowej performerki, wokalistki i kompozytorki, która w swej twórczości skupia się na tematach cierpienia, wykluczenia, niesprawiedliwości i utraty godności. Czterooktawowym głosem, określanym często jako „głos piekieł”, potępia ludobójstwo, wojny, handel kobietami czy nadużycia Kościoła Katolickiego. Mocno angażuje się społecznie; jak sama mówi – „chce dodać odwagi umierającym i cierpiącym”. Jest przykładem kobiety wybitnej, w pełni świadomie wykorzystującej swój talent wokalny do walki z nikczemnościami naszego świata.
Sięgając po kolejne przykłady z kultury popularnej, znajdujemy – niestety – najczęściej kobiety opętane, usługujące diabłu, jego córki lub co najwyżej kochanki. (…) Dalej znajdziemy już tylko Diablice ugrzecznione, kiczowate, co najwyżej kobiety niebezpieczne lub tylko diabelskie poprzez seksualność. (…) Analogicznie sprawa wygląda z pornografią, pełną diabliczek przebranych w czerwone, kuse wdzianka, ogony i rogi. Diablica nie brzmi dziś ani groźnie, ani poważnie. Diablica to kobieta upadła, porno i lateks.
Alex Urban swoją opowieścią o kobietach usiłuje odczarować złogi fallocentrycznej, zanurzonej w religii kultury i aberracyjne odarcie ich z powagi i właściwej im roli. Diablicom z jej obrazów za sprawą ich mądrości bliżej do Lilith, a bijące z nich spokój, skupienie i uważność oraz zjednoczenie z naturą przywodzą na myśl słowiańskie przewodniczki duchowe, wiedźmy i czarownice, otaczające troską zarówno świat ludzi, jak i naturę. Powaga i niezłomność widoczne w ich oczach to odwieczna mądrość i świadomość naszej kondycji, która nie powinna być dla nas powodem do radości.
***
Alex Urban (ur. 1978) – absolwentka wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta. Dwukrotna stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Mieszka i pracuje we Wrocławiu. Swoje prace prezentowała na wystawach solowych i grupowych, m.in. w Stephen Romano Gallery (Nowy Jork), IMT Gallery (Londyn), Platan Gallery (Budapeszt), Bestregards Gallery (Frankfurt nad Menem), Art Space Gallery (Edynburg), Muzeum Współczesnym Wrocław, Galerii LETO (Warszawa), Zachęcie Narodowej Galerii Sztuki (Warszawa), Galerii Cellar (Kraków), Bałtyckiej Galerii Sztuki Współczesnej (Słupsk), BWA Awangarda (Wrocław) oraz w Mieszkaniu Gepperta (Wrocław).
(JP)
